Tystiolaeth ifanc

Ar gefn y rhifyn hwn fe welwch lun o dim pêl droed Ysgol Sul Llanberis oedd yn cymryd rhan mewn cystadleuaeth 5 yr ochr yn Nolgellau ddoe. Fe gewch hanes y gemau (fel sy’n arferol mewn papur newydd) ar y dudalen gefn.

Ond mae’r newyddion pwysicaf (fel sy’n gweddu eto i bapur newydd) ar y dudalen flaen. Ac yn wahanol iawn i’r rhelyw o bapurau newydd, yn cynnwys y Daily Post yma yng Ngogledd Cymru, nid newyddion drwg mohono ond newyddion da.

Roedd y gystadleuaeth yn Nolgellau yn rhan o’r gweithgarwch Cristnogol sydd i’w gael ymhlith plant a ieuenctid mewn gwahanol rannau o Gymru’r dyddiau hyn. Yma ac acw ar draws y wlad mae yna gynlluniau Cristnogol sy’n darparu pob math o weithgareddau gyda’r bwriad o gyflwyno’r newydd da am Iesu Grist i blant a phobl ifanc gan geisio gwneud y Ffydd yn rhan o fywyd pob dydd.

Ddoe, er enghraifft, roedd mor braf gweld yr holl weithgarwch wedi ei drefnu gan bobl ifanc yn eu hugeiniau. Mae rhai ohonynt, fel Andrew yma gyda ni yng Nghynllun Efe a Gwenno Teifi yn ardal Meironydd, mewn gwaith Cristnogol llawn amser. Maent yn rhan o’r gweithgarwch am eu bod eisiau rhannu’r Efengyl a’r profiad a gawson nhw o’r Arglwydd Iesu yn ffrind a Gwaredwr. Wedi’r gemau, a chyn y serernoni cyflwyno’r gwobrau cafodd y plant glywed gan un o’r hogia ifanc oedd yn trefnu ac yn dyfarnu’r gemau am Iesu Grist, yr un sy’n ein cyfrif ni’n werthfawr yn ddigon gwerthfawr i farw drosom ar Groes. A chyn i bawb gael barbiwcw efo’i gilydd amser cinio buom yn gwrando ar fand ifanc y “Society Profiad” yn rapio caneuon llawn o neges fawr yr Efengyl y tu allan i’r Clwb Rygbi ar gaeau’r Marian. Roedd cornel o Ddolgellau’n atseinio i swn cyhoeddi Iesu Grist yn Arglwydd a Cheidwad. Pwy a wyr nad oedd y criw oedd yn paratoi i chwarae criced ar y cae nesaf wedi clywed rhywbeth a wnaeth iddynt feddwl am Iesu Grist o glywed y canu? Roedd y band wedi bod ar daith yr wythnos ddiwethaf, a’r daith honno ymysg Ilefydd eraill wedi mynd â nhw i garchar Altcourse yn Lerpwl lle cawsom nhw gyfle i rannu’r Ffydd Gristnogol.

Mor hawdd yw dweud nad oes dim i godi’r galon o ran y Ffydd yng Nghymru. Cofiwn o’r newydd fod yna lawer yn digwydd, a bod ymhlith y genhedlaeth ifanc lawer o bobl a welodd fawredd a phrydferthwch Iesu Grist. I Dduw y mae’r diolch am bawb a ddaeth i ffydd yn Iesu, wrth gwrs. Ac wrth ddiolch iddo, gweddiwn y bydd llawer mwy eto’n dod i’r ffydd honno.

Cliciwch ar ‘Gronyn’ ar ben y dudalen – rhifyn 18 Gorffennaf

Beth ddigwyddodd?

Gan ein bod ni’n mynd i briodas merch i ffrindiau i ni ym Mhen Llyn ddydd Sadwrn, mae’n rhaid gorffen paratoi’r rhifyn hwn heno, nos Wener (echnos, erbyn i chi ei ddarllen fore Sul).

Ac wrth i mi eistedd wrth ddesg y cyfrifiadur heno, mae’r stori y clywsom gymaint amdani ers wythnos ar fin dod i ben yn ôl pob tebyg. Ar lan afon yn nhref Rothbury, mae heddlu arfog wedi cornelu Raoul Moat, y gwr a laddodd un dyn, ac a anafodd ddynes ifanc a phlismon yn ddifrifol. Bu swyddogion yr heddlu’n chwilio amdano ar hyd yr wythnos. Ac o’r diwedd, daethpwyd o hyd iddo nos Wener. Y gobaith yw y caiff ei ddal heb i’r un ergyd arall gael ei saethu. Beth bynnag a ddigwydd, mae’n amlwg erbyn hyn y bydd popeth drosodd erbyn bore Sul.

Mae’r digwyddiadau hyn eto’n dangos mor rhwydd y gall anawsterau personol a chwalfa deuluol, neu rwyg mewn cartref, arwain at drasiediau mawr. Saethu ei gyn gariad, a lladd ei chariad newydd hi, a wnaeth Raoul Moat ddydd Sadwrn diwethaf. Ac er ein bod yn clywed am bob math o lofruddiaethau ac ymosodiadau ar bobl ddieithr, mae canran uchel o’r troseddau hynny’n dal i gael eu cyflawni’n erbyn perthnasau a theulu, am ba reswm bynnag. Clywsom am achosion trist yma yng Ngogledd Cymru hyd yn oed y dyddiau diwethaf.

Mae’r cyfan yn dangos mor agos atom yw trais a chreulondeb, a hyd yn oed lladd. Mor rhwydd y gall cenfigen a ffrae a chlwyf arwain at weithredu treisgar a dialgar. Mor rhwydd y gall y drwg sydd yn y galon ei amlygu ei hun mewn ymddygiad ciaidd a chreulon sy’n gallu mynd mor bell â lladd mor aml. A hynny ymhlith pobl sydd wedi caru a chyd fyw a mwynhau cwmni ei gilydd o bosibl ar hyd eu hoes.

Diolch am hynny, er gwaetha’r cyfan a glywn am helyntion o’r fath, prin iawn yw’r achosion hyn. Ac eto, maent yn ein hatgoffa o’r angen i weddio dros deuluoedd a phriodasau a pherthynas pobl â’i gilydd o fewn ein cymunedau a’n heglwysi. Gweddiwn y bydd Duw’n gwarchod y perthnasau hyn rhag pob drwg. Gweddiwn y bydd pobl yn gwybod am gariad a thangnefedd, ac am gymod a maddeuant yn eu perthynas â’i gilydd. A phan fo chwalfa, boed i bobl wybod am ras a nerth Duw yng nghanol eu clwyfau emosiynol a’r boen a’r gofid i gyd.

Boed i oleuni’r Efengyl lewyrchu o’r newydd yn y gwledydd hyn, yn llawenydd i bobl pan fo popeth yn hwylus braf, ac yn gysur a gobaith pan fo bywyd ar chwâl. Y mae’r Efengyl yn allu bywiol i iachau briwiau a chlwyfau’r daith, a gras Iesu Grist yn fwy na digon i’n cynnal a’n cryfhau.

Cliciwch ar ‘Gronyn’ ar ben y dudalen – rhifyn 11 Gorffennaf

Dal i gredu

Weithiau, mae ambell air neu ymadrodd yn troi a throsi yn eich pen chi. Ac felly y bu hi i mi efo’r tri gair
bach “dal i gredu” yn ddiweddar.

Yn un peth, dyna yw teitl un o raglenni pnawn Sul Radio Cymru, ac er nad wyf yn llwyddo i’w chlywed bob
wythnos, rwyf wedi clywed digon o’r sgwrsio rhwng Maldwyn Thomaa a’i westeion i werthfawrogi’r seiadu
a rhannu profiad a geir yn y gyfres hon.

Ac fe glywais y geiriau mewn cyswllt arall hefyd; ar y radio eto, ond mewn cân y tro hwn. Yn un o ganeuon
y grwp Beganifs, os cofiaf yn iawn, y ceir y cwestiwn, “Wyt tin dal i gredu mewn duw?” Doeddwn i ddim
wedi clywed y gân ers tro, ac fe ddechreuais droi’r cwestiwn yn fy meddwl. A chwestiwn diddordol ydi o
hefyd. Be wnewch chi ohono heddiw?

Mwya’n y byd y meddyliaf amdano, mwya sicr yr wyf fi nad oes fawr o wahaniaeth sut atebwn ni’r cwestiwn
hwn. Wyt ti’n dal i gredu mewn duw? Be di’r ots? Oherwydd mi fyddwn i’n dadlau nad dyna’r cwestiwn
pwysicaf o bell ffordd.

Cwestiwn pwysicach o lawer, ac un gwerth ei ofyn a’i ateb, fyddai, “Wyt ti’n dal i gredu yn Nuw?” Mae byd
o wahaniaeth rhwng y ddau gwestiwn, gan fod credu mewn duw a chredu yn Nuw yn ddau beth gwahanol
iawn i’w gilydd. Nid yr un peth ydynt o gwbl, ac mae’r ail yn llawer pwysicach na’r cyntaf. Mae pobl yn
addoli a rhoi eu teyrngarwch i bob math o dduwiau, yn cynnwys delwau a phethau ym myd natur,
diddordebau ac arwyr o bob math o fyd chwaraeon ac adloniant ac ati. Mae pobl yn credu mewn duwiau
sy’n ffrwyth eu dychmygu eu hunain, a’r rheiny heb gyswllt o gwbl â’r hyn a ddywed Y Beibl am Dduw.
Gallwn gredu mewn duw sy’n wahanol iawn i dduw rhywun arall.

Ond mae credu yn Nuw yn fater arall. Nid credu mewn unrhyw fath o dduw, ond credu yn Nuw, sef Duw’r
Beibl, Duw a Tad ein Harglwydd Iesu Grist, a’i dangosodd ei hun i ni yn y Cread, a thrwy ei Air ac yn ei Fab,
Iesu Grist. Mae credu yn y Duw hwn yn fater mwy pendant a phersonol o lawer: mae’n berthynas o
ymddiriedaeth yn y Duw byw, y gwir Dduw, yr Arglwydd Dduw ei hun.

Cwestiwn holl bwysig, felly, yw “Wyt ti’n credu yn y Duw hwn sy’n llawn o gariad a thrugaredd a gras?”
Fedrwn ni ddim fforddio anwybyddu’r cwestiwn. Ar bob cyfrif., anghofiwch yr un am ‘gredu mewn duw’.
Y cwestiwn y mae’n werth ei ofyn a’i ateb yw’r un sy’n holi am gredu yn Nuw.

Cliciwch ar ‘Gronyn’ ar ben y dudalen – rhifyn 27 Mehefin