Hwliganiaid

Nid yw “hwliganiaeth pêl droed” mor gyffredin ag y bu rai blynyddoedd yn ô1, diolch am hynny.

Nid yw gemau rhagbrofol y Cwpan Byd nesaf wedi cychwyn eto, ac mae’r rowndiau terfynol ym Mrasil dros ddwy flynedd i ffwrdd. Ond er hynny mae’r hwliganiaeth wedi cychwyn. Ac mae hwn yn hwliganiaeth cyfrwys a pharchus.

Wyddoch chi nad oes hawl i werthu alcohol yng nghaeau pêl droed Brasil?  Pasiwyd deddf gwlad i’r perwyl hwnnw yn 2003 er mwyn mynd i’r afael â phroblem hwliganiaeth oedd yn blino pêl droed ym Mrasil ar y pryd. Ers pasio’r ddeddf mae pethau wedi    gwella’n arw.

Wyddoch chi hefyd mai’r rheol ym Mrasil yw bod pensiynwyr a myfyrwyr yn cael mynd i gemau pêl droed am hanner pris? Mae hynny’n sicrhau tegwch a phrisiau teg.

Ond mae’r hwliganiaid yn codi stwr wrth i’r gwleidyddion a’r awdurdodau ym Mrasil drafod deddf arbennig ar gyfer cynnal y Cwpan Byd yno. Ac ni fydd neb yn synnu o ddeall mai pobl bwysig FIFA, y corff rhyngwladol sy’n rheoli pêl droed, yw’r hwliganiaid hynny.

‘Dim alcohol yn y caeau? Chewch chi ddim gweithredu rheol feIly! Naw wfft i ddeddfau Brasil. Mae’n rhaid cael  alcohol yn y caeau yn ein twrnament ni! Tocynnau hanner pris? Dim ffiars!  Mi gaiff pensiynwyr a myfyrwyr dalu fel pawb arall. Mi wnawn ni’r elw mwyaf posib ym Mrasil fel ym mhob­man arall.’

Pa ots am ddeddfau bach lleol? Mae FIFA’n mynnu ei ffordd ei hun ac yn mynnu gwneud ei reolau ei hun. Ac felly’n union yw agwedd pobl at Dduw yn aml. Pa ots am reolau’r Brenin Mawr? Allwn ni ddim cytuno â nhw.  Dydyn nhw ddim at ein dant. Ac felly, mi fynnwn eu hanwybyddu a gwneud ein rheolau ein hunain. Mi fynnwn ni gael dweud sut mae pethau i fod a beth sy’n iawn ac yn dderbyniol. Onid felIy yr ydym yn meddwl ac yn ymddwyn yn aml iawn? Mae’r syniad mai gan Dduw y mae’r hawl i ddweud ac i osod y safonau yn annerbyniol ac yn rhywbeth na allwn ei oddef.

Wrth gwrs fod angen diwygio a newid llawer o ddeddfau. Wedi’r cwbl, nid yw deddfau’r un wlad yn berffaith. Ac eto, er bod y ddwy ddeddf arbennig hyn ym Mrasil yn swnio’n ddoeth a theg, mae FIFA am gael gwared â nhw. Ond mae deddfau Duw yn berffaith, ac wedi eu rhoi er ein lles, Mae deddfau Duw yn ddoeth a chywir a glân, Ond mae pobl yn benderfynol o fyw hebddynt, gan fynnu’r hawl i fyw fel y mynnon nhw, ac nid fel y mynno Duw. 

Cliciwch ar ‘Gronyn’ ar ben y dudalen – rhifyn 22 Ionawr, 2012

Arwyddion gwanwyn

Un gwael ydw i am sylwi ar y tywydd, heb sôn am gofio’r tywydd o’r naill flwyddyn i’r llall.  Ond mae hyd yn oed greadur fel fi yn deall ei bod yn wahanol iawn eleni i’r hyn oedd hi flwyddyn yn ôl.  Fe gawson ni aeaf hir a chaled y llynedd.  Ond mor wahanol yw hi eleni, gydag arwyddion sicr ers dyddiau fod y gwanwyn eisoes yn y tir, a hithau ond canol Ionawr o hyd.  Mae eto ddigon o amser eto i’r gaeaf ddangos ei ddannedd, ond wnawn ni ddim cwyno gormod am y tywydd a gawson yn ddiweddar.

Fe ysgrifennais i’r paragraff cyntaf hwn echdoe, ac rwy’n dechrau meddwl mai camgymeriad oedd gwneud hynny!  Erbyn bore Sadwrn roedd y ddaear yn wyn dan farrug, yr oerni’n gafael, y gwanwyn fel petai wedi cilio nôl i’w gragen, ac ambell un yn mynnu bod yr eira ar ddod. 

Gweddïwn am wanwyn ysbrydol i gymryd lle’r gaeaf hir a flinodd eglwys Iesu Grist yn ein gwlad gyhyd.  Gweddïwn am fendith Duw ar weithgareddau eglwysi lleol ein hardal ni.  Mae cymaint o’r gweithgaredd hwnnw fel petai’n weithgaredd ganol gaeaf, yn ddigon llwm yr olwg, a ninnau’n dyheu am weld tyfiant a ffyniant newydd. 

Ond nid yw’r cyfan yn dywyll chwaith, ac fe wyddom ninnau am ambell lygedyn o oleuni, ac ambell arwydd o lwyddiant yng ngwaith yr eglwys.  Bydd rhyw ddigwyddiad yn ein llonni, rhyw oedfa’n ein calonogi, ac ymateb pobl weithiau’n gwneud i ni obeithio bod Duw ar waith o’r newydd yn eu bywyd.  A diolchwn i Dduw am bethau o’r fath sy’n codi’r galon ac yn awgrymu nad ofer ein hymdrechion i addoli a gwasanaethu ein Duw.

Ond gwyddom yn rhy dda hefyd mai pethau bychain yw’r rhain yn aml iawn ac nad oes fawr yn newid, er mor ddiolchgar ydym am y fath fendithion.  Gweddïwn felly am wanwyn gwirioneddol.  Gweddïwn am lwyddiannau bychain a fydd yn ernes o lwyddiannau mawr.  Diolchwn am bob calondid yng ngwaith yr Arglwydd, ond boed i’r calondid bychan droi’n orfoledd mawr wrth i ni weld pobl nid yn unig yn dangos diddordeb ym mhethau’r Ffydd ond yn dod, dan ddylanwad Ysbryd Duw, i gofleidio’r Ffydd ac i anwylo’r Gwaredwr.  Yn ei drugaredd, boed i Dduw droi ein hoedfaon yn gymundeb melys â’n gilydd ac ag ef ei hun.  Boed i Dduw droi pob siom yn orfoledd a phob anobaith yn llwyddiant bendigedig yn ei wasanaeth.  A chyda’r Salmydd, gweddïwn y bydd yr Arglwydd yn trugarhau wrthym ac yn ein bendithio’n helaeth.  “Rho i ni lawenydd gynifer o flynyddoedd ag y blinaist ni, gynifer o flynyddoedd ag y gwelsom ddrygfyd” (Salm 90:15).

 Cliciwch ar ‘Gronyn’ ar ben y dudalen – rhifyn 15 Ionawr, 2012

 

 

Cyhoeddi

Nid y genhedlaeth iau yn unig sy’n gwirioni ar Facebook. Mae pobl o bob oed yn defnyddio’r cyfrwng hwn i gysylltu â’i gilydd i rannu gwybodaeth ac i drafod pob math o bynciau. Gall fod yn hynod o ddefnyddiol, ond gall hefyd fod yn beryglus.

Mae’n anodd egluro Facebook i’r rhai ohonoch chi sy’n anghyfarwydd â’r cyfrwng. Ond ceisiwch feddwl am osod poster ar ochr stryd neu yn ffenest siop. Mae’r poster yno i bawb sy’n pasio heibio ei weld. Wrth i bobl ddefnyddio Facebook mae fel petaen nhw’n gosod poster dan drwyn degau (a hyd yn gannoedd o bobl) ar unwaith. Ac ar y poster maen nhw’n rhoi eu neges, yn tynnu sylw at ryw ddigwyddiad neu yn dweud eu barn am hyn ac arall. Unwaith mae’r ‘poster’ wedi ei osod mae’n bosibl i gannoedd a miloedd o bobl ei weld. Dychmygwch pa mor werthfawr yw cyfrwng felly pan ydych chi eisiau rhoi gwybod i bobl am bethau fel cyngherddau a phob math o ddigwyddiadau eraill.

Ond weithiau, mae’r cyfrwng yn rhy hwylus ac yn beryglus. Mater rhwydd iawn yw adrodd stori neu osod llun arno er mwyn i lu o gyfeillion ei darllen neu ei weld. Ond yn eu brys gall pobl ar adegau ruthro i wneud hynny pan fyddai’n rheitiach iddyn nhw beidio. Gall pobl gam-glywed stori a’i hailadrodd yn anghywir heb fod yn siŵr o’r ffeithiau. Gall pobl gyhoeddi llun rhywun sy’n anfodlon i’w lun gael ei weld gan eraill.

Mae’r Efengyl yn newyddion da i’w rhannu ag eraill. A dylem wneud hynny trwy bob cyfrwng posibl, yn cynnwys Facebook os ydym yn hoff o hwnnw. A’r hyn sy’n dda yw nad oes raid i ni oedi o gwbl rhag ei chyhoeddi. Stori i’w rhannu yw stori’r Efengyl. Ac os ydym yn credu’r Efengyl ein braint ni yw ei chyhoeddi. Does dim rhaid aros am ganiatâd neb i rannu’r newydd da am Iesu. Does dim rhaid oedi a gadael i rywrai eraill gyhoeddi’r newydd da yn gyntaf. Mae gennym Waredwr, ac y mae Duw eisiau i ni ddweud hynny wrth bawb.

Mae’n newydd gwerth ei rannu; mae’n stori gwerth ei dweud; mae’n wahoddiad gwerth ei estyn. Ydi, mae Iesu Grist yn deilwng o gael pobl yn dweud amdano’n glir. A gwnawn hynny’n frwd a llawen, gan adael i bobl wybod ein bod wedi gwirioni cymaint ar y neges hon fel na allwn ni beidio â’i chyhoeddi. Dyma neges am obaith i bobl mewn byd sy’n aml iawn yn llawn o dristwch a dioddefaint a siomedigaethau mawr. Dyma neges am Gyfaill a Brawd sy’n medru bod yn gysur ac yn oleuni i bobl ym mhob oes ac i ni ym mhob peth. Un peth y gallwn ei ddysgu oddi wrth Facebook yw bod modd dweud ein stori yn frwd ac eglur fel bod eraill yn clywed.

Cliciwch ar ‘Gronyn’ ar ben y dudalen – rhifyn 08 Ionawr, 2012

Dydd Calan

“Gwawriodd blwyddyn newydd eto,

   o’th drugaredd, Arglwydd cu;

llaw dy gariad heb ddiffygio

  hyd yn hyn a’n dygodd ni”

Ar fore Calan arall, boed i ninnau ategu geiriau’r emynydd (Griffith Penar Griffiths) trwy gydnabod mai yn llaw’r Arglwydd Dduw y mae pob dim.  Duw sy’n ben dros bopeth, ac ef sy’n trefnu a rheoli dyddiau a blynyddoedd ein byd.  O’i ddaioni a’i drugaredd y daw pob blwyddyn yn ei thro.  Yn ei gariad hefyd y mae Duw yn ein cynnal ac yn ein dwyn ninnau’n ddiogel o’r naill flwyddyn i’r llall.

A’r bore Calan hwn, addunedwn o’r newydd i gydnabod gofal Duw.  Gallwn wneud pob math o addewidion ar ddechrau blwyddyn. Os gwnaethoch addunedau da’r llynedd a llwyddo i’w cadw, llongyfarchiadau mawr i chi.  Ond fel arall y bu hi i’r mwyafrif ohonom, mae’n debyg: gwneud addunedau, a methu eu cadw.  Onid dyna ein profiad yn amlach na heb,   flwyddyn ar ôl blwyddyn?  Addo pob math o bethau; addo’r byd i ni ein hunain ac i bobl eraill o ran newid pob math o arferion.  Ac weithiau, addo pethau mawr i Dduw hefyd, a sylweddoli o fewn ychydig ddyddiau nad ydym fawr gwell am gadw’r addewidion a wnawn i’r Brenin Mawr nag a wnawn i deulu a chyfeillion ac i ni ein hunain.

Ond er gwaetha hyn oll, ddylai’r ffaith ein bod yn methu mor aml ddim ein hatal rhag gwneud addunedau eto eleni.  Oherwydd mae Duw eisiau i ni addunedu bob dydd i fod yn ffyddlon iddo.  A dim ond i ni wneud yr addunedau hynny yn onest, mae’r Duw trugarog yn barod i faddau o’r newydd bob dydd ein methiannau oll.  Dyna ryfeddod maddeuant y Brenin Mawr, wrth gwrs: mae’n maddau ein holl grwydradau a’r ffaith ein bod yn syrthio ganwaith i’r un bai.  Addunedwn felly ar ddechrau blwyddyn newydd i geisio byw eleni yn ufudd i orchmynion ein Duw ac yn fwy tebyg i’r esiampl a roddwyd i ni yn ei Fab, Iesu Grist. 

A gwnawn hynny gan sylweddoli bod nerth ein Duw ar ein cyfer heddiw eto.  Ac felly, yn hytrach nag addo i ni ein hunain ac i Dduw y byddwn ni’n cyflawni campau mawr yn ei wasanaeth eleni, gallwn wneud adduned syml i bwyso fwy a fwy ar Dduw.  Pwyso arno am faddeuant a gras a chysur a gobaith bob dydd o’r flwyddyn newydd hon. 

Ystrydeb yw dweud na wyddom ni beth a ddigwydd o hyn i ddiwedd y flwyddyn.  Ond dymunwn i’n gilydd heddiw fendith y Goruchaf Dduw.  Gweddïwn dros ein gilydd a chyflwynwn ein gilydd a’n hanwyliaid i ofal cariadus Duw a Thad ein Harglwydd Iesu Grist.

Cliciwch ar ‘Gronyn’ ar ben y dudalen – rhifyn 01 Ionawr, 2012