Datgelu bai

Wedi blynyddoedd o ddisgwyl, mae’r dydd ar wawrio.  Prinder swyddogion diogelwch, tagfeydd traffig, streic gweithwyr y ffiniau mewn meysydd awyr, tocynnau heb eu gwerthu, streic gyrwyr trenau a thywydd gwlyb yw rhai o’r trafferthion y mae’r trefnwyr wedi gorfod ymgodymu â hwy ar drothwy Gemau Llundain.   

Ond nid yw hynny’n ddim o’i gymharu â’r trafferthion a wynebai’r Mudiad Olympaidd yn Seoul yn 1988 ar ôl rownd derfynol ras 100 medr y dynion pan gafodd yr enillydd, Ben Johnson, ei wahardd am iddi ddod yn amlwg iddo gymryd cyffuriau anghyfreithlon.  Roedd yna raglen yn adrodd yr hanes hwnnw ar y teledu’r noson o’r blaen.

Un o’r pethau mwyaf diddorol a glywyd ar y rhaglen oedd yr hyn a ddywedodd un o’r gwyddonwyr a fu’n ymwneud â’r profion cyffuriau a wneir ar athletwyr.  Eglurodd fod y profion hyn yn gwella o hyd, ac yn dod yn fwy a mwy effeithiol o ran datgelu olion cyffuriau yn nŵr neu waed yr athletwyr.  Mae’r profion a wneir heddiw, meddai, yn gallu canfod ôl cyffuriau nad oedd yn bosibl i’r profion a wnaed flynyddoedd yn ôl eu canfod.  Ac aeth ymlaen i egluro ei fod wedi cadw samplau a gymerwyd oddi wrth athletwyr ugain a deng mlynedd ar hugain yn ôl.  A than y profion mwyaf diweddar hyn, meddai, roedd cyfran go fawr o’r samplau hynny yn amlwg ag olion cyffuriau ynddynt!  Doedd y profion oedd ar gael ar y pryd ddim wedi gallu canfod yr olion hynny.  Roedd hynny’n golygu y gellid dangos bod llawer iawn mwy o athletwyr na a ddaliwyd ar y pryd wedi defnyddio cyffuriau dros y blynyddoedd.  Wedi meddwl am y peth, penderfynu peidio gwneud dim pellach wnaeth y gwyddonydd am ei fod yn ofni y byddai’n codi nyth cacwn rhy fawr.

Mae llygaid Duw yn gweld pob dim, a pheth ofnadwy yw sylweddoli hynny.  A rhyw ddydd, medd y Beibl wrthym, fe gaiff pob dim ei ddwyn i’r amlwg.  Fe ddatgelir pob pechod, yn cynnwys y pethau hynny yr oeddem ni wedi tybio nad oedd neb wedi sylwi arnynt a’u bod wedi mynd yn angof.  Dyna fydd cywilydd mawr!  Pob gweithred, pob gair, pob meddwl wedi ei ddatgelu!  Pob anwiredd, pob amhuredd,  pob anffyddlondeb yn dod i’r amlwg.  Ac eto, i’r rhai sy’n credu yn yr Arglwydd Iesu Grist, bydd y gwarth hwnnw wedi ei guddio.     

Does dim rhaid i’r sawl sy’n credu yn Iesu ofidio, oherwydd ynddo ef mae maddeuant am bob bai.  Y pechodau sy’n amlwg i bawb?  Maent wedi eu maddau.  Y pechodau na sylwodd neb arnynt?  Maent wedi eu maddau.  Y pechodau yr ofnwn y daw rhywun i wybod amdanynt?  Mae’r rheiny hefyd wedi eu maddau trwy Iesu Grist. 

Cliciwch ar ‘Gronyn’ ar ben y dudalen – rhifyn 22 Gorffennaf, 2012

 

Park Lane

Mae’r gêm Monopoly wedi sicrhau bod Park Lane yn un o strydoedd enwocaf Llundain.  Arferai fod yn stryd o dai moethus, a hynny a olygai mai dyma’r eiddo ail ddrutaf ar fwrdd Monopoly. Mae’n debyg bod Park Lane wedi newid cryn dipyn ers i’r gêm gael ei chreu a’i bod erbyn hyn yn stryd lydan brysur, tair lôn i bob cyfeiriad. Ond Park Lane arall oedd yn y newyddion yr wythnos ddiwethaf. Yn Llundain y mae Charlton Park Lane hefyd, a dyma’r stryd y gwelwyd naw o bonciau arafu (speed humps) yn cael eu codi oddi arni’r diwrnod o’r blaen ar gyfer y Gemau Olympaidd. Ar hyd y stryd hon y bydd athletwyr a phwysigion yn teithio i’r Royal Artillery Barracks yn Greenwich i rai o gystadlaethau saethu a saethyddiaeth y Gemau Olympaidd a Pharalympaidd. Er mwyn hwyluso’u taith, a rhag i’r ponciau eu harafu, penderfynwyd gwario £50,000 i’w codi, a’u hailosod wedi i’r Gemau ddod i ben. Yn naturiol ddigon, mae’r bobl leol yn bryderus ynghylch y peth ac yn poeni am eu diogelwch hwy a’u plant os bydd cerbydau’n goryrru ar hyd y lôn heb ddim i’w rhwystro.

Un enghraifft yn unig yw hyn o’r modd y mae trefnwyr y Gemau’n rhoi lles y cystadleuwyr a’r swyddogion a’r noddwyr o flaen buddiannau’r bobl sy’n byw neu’n gweithio yn Llundain.  Mae’n bosib iawn y bydd pwysigion y Gemau’n symud yn hwylus o fan i fan tra bydd gweithwyr a thrigolion lleol yn cael mwy o drafferth nag arfer i fynd o amgylch y ddinas.

Mor bwysig yw hi i’r eglwys ofalu nad yw’n gwneud peth tebyg trwy roi ei buddiannau hi ei hun o flaen lles pobl eraill. Y gwir yw ei bod mor hawdd gwneud hynny. Nid yw’r Eglwys yn bod er ei mwyn ei hun, Mae’n bod yn hytrach er mwyn yr Arglwydd lesu Grist, i’w wasanaethu ef a’i fawrygu. Mae’n bod er mwyn eraill, i’w caru a’i gwasanaethu yn enw’r Iesu.

Mor rhwydd yw dweud hynny, ond mor anodd ei weithredu. Nid ein lles ni sydd i ddod gyntaf, medd yr lesu wrthym, ond lles eraill. A’n braint yw gwasanaethu eraill yng nghariad Crist.  Beth yn union y mae hynny’n ei olygu, a sut yn union y gwnawn ni hynny yw dau o’r cwestiynau y mae’n rhaid i ni fynd i’r afael â hwy bob dydd.  Yr hyn sy’n gwbl amlwg yw na lwyddwn ni i roi eraill yn gyntaf heb i hynny gostio i ni mewn amser a llafur ac adnoddau.
Ond cyn hynny hyd yn oed, lwyddwn ni ddim i roi eraill yn gyntaf heb i’n calonnau fod wedi eu cyffwrdd gan gariad Duw ac i ninnau brofi gwir gariad at eraill a gwir ofal am eu lles ysbrydol a chorfforol. Gobeithio nad yw codi’r ponciau yn Llundain yn golygu bod taith gyfforddus i bobl y Gemau yn bwysicach na diogelwch plant a phobl Charlton Park Lane.

Cliciwch ar ‘Gronyn’ ar ben y dudalen – rhifyn 15 Gorffennaf, 2012

Credu ymarferol

Roeddwn i’n meddwl yn siŵr na fydden ni’n mynd i’r twrnamaint pêl droed ym Methesda ddoe.  Doedd hi’n tresio bwrw ddydd Gwener?  Byddai’r caeau’n wlyb diferol, a pha gysur fyddai i’r plant chwarae yng nghanol y glaw?  Byddai’r trefnwyr yn siwr o ohirio’r cyfan cyn i neb gychwyn fore Sadwrn.  Ond nid felly bu, ac wedi dyddiau o law cafwyd diwrnod hyfryd, a Dyffryn Ogwen ar ei harddaf.  Roedd Parc Meurig wedi sychu’n rhyfeddol, a’r gwahaniaeth rhwng dau ddiwrnod yn syfrdanol.

Oedd, roedd hi’n anodd meddwl ddoe bod cymaint o bobl wedi bod yn ofni’r llifogydd lai na phedair awr ar hugain yn gynharach.  Ond ddydd Gwener, gwelwyd pobl yn cario bagiau tywod a gosod giatiau llifogydd i warchod eu tai.  Ac wrth i bobl ddarogan tywydd drwg a llifogydd mae’n siwr fod yna lawer iawn yn dechrau meddwl beth ddylen nhw ei wneud i amddiffyn eu tai rhag llifogydd posibl.  Hyd yn oed os na chafwyd llifogydd yn agos i’w cartrefi erioed o’r blaen, mae pobl yn dechrau meddwl a ddylen nhw gael bagiau     tywod a giât arbennig i’w gosod o flaen drws y tŷ rhag ofn y gwaethaf.  Mae’n bosibl y bydd prynu mawr ar bethau felly dros y misoedd nesaf wrth i bobl geisio gwneud popeth posibl  i warchod eu heiddo rhag llifogydd.  Mae’n debyg na fydd ar y mwyafrif o bobl eu hangen, a phe bydden nhw’n prynu llond sied o fagiau tywod na fyddai defnydd arnynt byth.

Nid amddiffynfa rhag pethau nad ydynt yn debygol o ddigwydd yw’r Efengyl.  Mae’n fwy ymarferol o lawer na hynny.  Amddiffynfa yw hi rhag pethau sy’n sicr o ddigwydd.  Ac am y rheswm hwnnw y mae ei hangen ar bob un ohonom.  

Er enghraifft, mae’r Efengyl yn ein hamddiffyn rhag ein pechodau a’u canlyniadau.  Mae pawb ohonom wedi pechu yn erbyn Duw, ac felly mewn peryg o gael ein gwrthod ganddo.  Ac nid rhyw bosibilrwydd bychan yw hynny chwaith.  Mae Duw’n dweud yn gwbl glir wrthym nad oes neb ohono’i hun yn ddigon da i sefyll o’i flaen na bod yn ei gwmni.  Ond mae’r Efengyl yn ateb perffaith i’n hamherffeithrwydd ni.  Oherwydd yr Efengyl yw’r newydd da fod Duw’n cynnig i ni faddeuant am bob bai.  Yn yr Efengyl y mae Duw’n gwneud drosom yr hyn na allwn ni ei wneud ein hunain.  Mae’n symud y rhwystr sydd rhyngom ag ef ei hun; mae’n cael gwared â’n pechodau; mae’n dod â ni i berthynas iach ag ef ei hun. 

Dowch i ni atgoffa ein gilydd o’r newydd o’n hangen am yr Arglwydd Iesu a’i Efengyl.  Wnaiff neb gredu yng Nghrist yn ofer.  Credu ynddo yw’r peth mwyaf ymarferol a wnawn.

Cliciwch ar ‘Gronyn’ ar ben y dudalen – rhifyn 08 Gorffennaf, 2012

 

Dal i ofyn

Gofynnwyd i mi yn ystod yr wythnos pam fod yr un adnod i’w gweld bron bob wythnos yn Gronyn ar hyn o bryd.  Fe welwch ei bod yma eto’r wythnos hon, fel y bu’n gyson ers dechrau’r flwyddyn.  O Salm 90 y daw’r geiriau, ‘Rho i ni lawenydd gynifer o flynyddoedd ag y blinaist ni, gynifer o flynyddoedd ag y gwelsom ddrygfyd’.  Darllen y geiriau wnes i yn ystod dyddiau cynta’r flwyddyn, ac fe wnaethon nhw argraff arnaf.  Ac fe soniais mewn pregeth y gallai’r geiriau hyn fod yn weddi i ni bob dydd eleni.

Gwibiodd yr wythnosau heibio nes bod ail hanner y flwyddyn yn agor heddiw.  Mae’n rhaid i mi fod yn onest a dweud na lwyddais i weddïo’r adnod hon bob dydd dros y chwe mis diwethaf.  Ond mi ddois nôl atynt yn gyson er hynny, ac mae’n werth ail osod yr her neu’r nod i ni ein hunain ar gyfer gweddill y flwyddyn.  A ninnau wedi cael mwy na digon o  aflwyddiant a dirywiad ers blynyddoedd, dowch i ni weddïo gyda’r Salmydd ar i Dduw roi i ni a’n heglwysi flynyddoedd o fendith i gyfateb o ran nifer i’r blynyddoedd llwm a welwyd.

Y Duw Hollalluog yw ein Duw ni.  Mae pob gallu yn ei law.  Y Duw byw ydyw, a gall fywhau ei waith unrhyw bryd y myn.  Beth bynnag yw cyflwr gwaith ei deyrnas yn ein gwlad ar hyn o bryd, fe all Duw fywhau ei waith a dod â llwyddiant mawr i’w Eglwys.  Does dim rhaid i bethau aros fel y maent ar hyn o bryd.  Gall Duw roi bywyd newydd i ni, hyd yn oed yma yng Nghymru’r unfed ganrif ar hugain.

Gweddïwn, felly, eiriau’r Salmydd, ‘Rho i ni lawenydd gynifer o flynyddoedd ag y blinaist ni…’  Galwn ar Dduw i droi’r llesgedd yn gyffro a’r tristwch yn llawenydd a’r galar yn gân.  Gwnawn hynny gan sylweddoli na allwn ni ein hunain ddod â’r llwyddiant yr hiraethwn amdano.  Nid ynom ni y mae’r gallu i fywhau’r eglwysi.  Nid eiddom ni’r ddawn i ddod â phobl i gredu’r Efengyl a chyffesu Iesu Grist.  Duw yn unig all wneud y pethau hyn.  Arno ef, felly, y dylem alw.

Dychmygwch y sefyllfa os bydd Duw yn gwrando’r weddi hon ac yn rhoi i ni’r hyn y gofynnwn amdano.  Bydd Cymru’n wahanol iawn i’r hyn ydyw heddiw. Bydd ein heglwysi’n wahanol.  Y gwir yw y byddwn ninnau mae’n debyg yn wahanol.  Dychmygwch genedl wedi troi nôl at Grist; eglwysi wedi eu bywhau; Cristnogion ar dân dros Grist; pobl na fu ganddynt erioed ddim i’w ddweud wrth y Ffydd yn dod i gredu’r Efengyl a phrofi’r bywyd newydd o adnabod a byw i’r Iesu.  Yn ei drugaredd, boed i Dduw ateb ein gweddi am flynyddoedd o fendith ar waith y deyrnas yng Nghymru.  Ond cyn y gall Duw ateb y weddi honno, mae’n rhaid i ni ei gofyn.

Cliciwch ar ‘Gronyn’ ar ben y dudalen – rhifyn 01 Gorffennaf, 2012